| |
| Strona główna |
| O Klubie |
| Członkowie i sympatycy |
| Utwory |
| Fotogalerie |
| Aktualni członkowie i sympatycy opolskiego NKL |
Renata BlicharzMieszka w Opolu, gdzie ukończyła filologię rosyjską w opolskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej (obecnym Uniwersytecie Opolskim). Debiutowała wierszem „W porze kwitnienia bzu” na łamach „Głosu Nauczycielskiego” w 1983 r. Drukowała w wielu czasopismach, przede wszystkim wiersze, ale także opowiadania i recenzje, felietony, reportaże, wywiady. Jej teksty ukazywały się w opolskiej prasie, w „Trybunie Opolskiej”, „Tygodniku Opolskim”, Kalendarzu Opolskim, kwartalniku Opolskiego Towarzystwa Kulturalno-Oświatowego „Wczoraj Dziś Jutro”, miesięczniku literackim „Opole”, „Indeks” oraz w prasie regionalnej – „Głosie Głubczyc”, „Kalendarzu Głubczyckim”, „Trybunie Kędzierzyńskich Azotów”, „Wiadomościach Ozimskich”. Jej wiersze były także drukowane w czasopismach ogólnokrajowych, takich jak m.in. „Kamena”, „Nurt”, „Zielony Sztandar”, „Profile”, „Tygodnik Kulturalny”, „Radar”, „Autograf”, „Gazeta Kulturalna”. Jest laureatką kilkudziesięciu konkursów poetyckich i literackich. Jej wiersze znajdują się w kilkunastu wydaniach zbiorowych, takich jak m.in.: „Pory roku” (WDK w Opolu), „Od serca na grzech chorego” (Księgarnia Św. Wojciecha w Poznaniu), „Ściany powtarzają jej kroki” (MDK „Szopienice-Giszowiec” w Katowicach), „Epea” (Książnica Podlaska w Białymstoku), „Odnajdziemy się w muzyce” (Oficyna Konfraterni Poetów w Krakowie), „Drogami znaczeń” (NKL Opole 2008), „Smyczkiem i słowem” (Kraków 2010), „Wiersze pachnące jedliną” (NKL Opole 2011). Należy do Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Opolu, w którym w latach 2005 – 2007 pełniła funkcję członka Zarządu. W 2007 roku nawiązała współpracę z Opolskim Kwartalnikiem Kulturalnym „Prowincja”, od listopada 2007 jest sekretarzem redakcji Kwartalnika. Jest autorką tomików autorskich: Pocztówka z bajki (Opole 1997) Kolekcjonerka (Kluczbork 2006) Czarna aureola (Nowa Ruda 2009) Kołderka z białego marmuru (Opole 2011)
Edmund BorzemskiEdmund Borzemski urodził się w Opolu i tu ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną. Historyk, poeta, w swoim dorobku pisarskim posiada również kilkadziesiąt artykułów z dziedziny krytyki literackiej oraz historii. Mieszka w Korfantowie. Debiutował jako poeta w 1987 roku w almanachu WDK w Opolu "Prezentacje". Swoje teksty drukował m.in. w "Piśmie Literacko-Artystycznym", "Zdaniu", "Kalendarzu Opolskim", "Opolu", "Kwartalniku Nauczyciela Opolskiego". Popularyzuje poezję wśród młodzieży szkolnej. Jest inicjatorem konkursu recytatorskiego poezji jenieckiej. Pełni funkcję sekretarza Oddziału Opolskiego Związku Literatów Polskich. Autorskie tomiki poezji: Podzielmy się słowem Oficyna Literacka "Wers" Opole 1992 Obok milczenia Oficyna Literacka "Wers", Opole 1993 Nieobecność to kamień Oficyna Literacka "Wers, Opole 1996 Wyścig o ... Oficyna Literacka "Wers, Opole1988 Gwiazda Syzyfa Oficyna Literacka "Wers", Opole 2002 Nie gasić gwiazd Oficyna Konfraterni Poetów, Kraków 2005 Wiatrem po szkle (2009) Album współautorski Fotografia poezji - poezja fotografii ( Niemodlin - Opole 2008) Antologia NKL Drogami znaczeń, str. 17-22, 159 (Opole 2008) Przetrwać (2012) Wydawnictwa zbiorowe: Polska miłość 93 (Lubin 1994), Polska miłość 96 (Lubin 1996), Róża urody (Nysa 1996), Ślady na ziemi (Nysa 1996), "Słowem i kształtem" Kwartalnik (nr 2/1996, 2/1997, 1,3,4/1998 1/2001 Kraków), Gościniec Gogoliński (Gogolin 1998), Dialog jest możliwy (Kraków 1998), Pozostali w XX wieku (Kraków 1999), Z wichru spłynie moja miłość (Szczecin 2000),
Irena BotaUrodziła się na Pomorzu. Jest absolwentką Liceum Pedagogicznego w Słupsku oraz Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu (kierunek pedagogika). Ukończyła również choreografię i uprawiała gimnastykę artystyczną. Jako pedagog prowadziła zespoły taneczne Debiutowała wierszem w "Angorze" w 2004 r. Antologia NKL Drogami znaczeń, str.13-16, 159 (Opole 2008), Antologia NKL Wiersze pachnące jedliną, str.17-22 (Opole 2011), Wydała zbiór wierszy Paleta uczuć, Opole 2016
Daniela Długosz-PencaDaniela Długosz - Penca pochodzi z Kielecczyzny, polonistyczne studia ukończyła w Krakowie, jest emerytowaną nauczycielką, doktorem nauk humanistycznych. Mieszka w Prudniku, tu należy do animatorów kultury: opiekuje się Klubem Ludzi Piszących. Jest autorką wielu publikacji w prasie regionalnej i krajowej. Członek Związku Literatów Polskich. Wiersze publikowała w licznych antologiach i almanachach.
Jest autorką następujących tomików poetyckich: Zielnik (1992), Zauroczenie (1992), Witraże (1995), Ego i mit (1997, Łupinki snu (1997), Szmer piasku zostanie (1999), Lubię chodzić po życiu (2002), Oto chwila (2006). Tylko zdumienie, Opole 2017
Ważniejsze prace publicystyczne: "Ziemia Prudnicka" ( Rocznik 2006), "Ziemia Prudnicka" (Rocznik 2008) "Tygodnik Prudnicki" (lata 1970-2010)
Antologia NKL Drogami znaczeń, str, 23-28, 159 (Opole 2008)
Wydania zbiorowe, m.in.: Wigilie słowa ( Kraków 2007), Ważne staje się wszystko (Nysa 2008), Za garść wierszy (Opole 2003) almanach opolskich poetów, Z sercem (Kraków 2006) Ukochali słowo (Prudnik-Kraków 2007), Ojczyzna naszych serc (Kraków 2009), A duch wieje kędy chce (Lublin 2010), Kolęda bezdomnego (Kraków 2010), Smyczkiem i słowem (Kraków 2010), Ilu przyjaciół pozostało w wierszach (Kraków 2010), Świąteczne przesłania (Kraków 2010).
Nagrody i odznaczenia: Krzyż za Zasługi dla ZHP (1973), Złoty Krzyż Zasługi (1975), medal Komisji Edukacji Narodowej (1981), Zasłużony Działacz Kultury (1982), Złota Odznaka ZNP (1986), Zasłużony dla Ruchu Regionalnego (1987), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989), odznaczenie za 50-letnią przynależność do ZNP (2005), Zasłużony dla Kultury Polskiej - odznaczenie Ministra Kultury (2008). Zobacz też: Kto jest kim na pograniczu - Daniela Cecylia Długosz-Penca s. 14-15 (Prudnik 2009) Pisarze opolscy s. 43-55 (Opole 2009)
Zygmunt DmochowskiZmarł 14.01.2013 w Opolu Zygmunt Dmochowski do poezji przyszedł z rzeźby. Tę dziedzinę sztuki uprawiał od dawna, mając na tym artystycznym polu spore sukcesy. [...] Wiersze Zygmunta Dmochowskiego drukowały pisma pierwszego obiegu o zasięgu ogólnopolskim, m.in. "Wiadomości Kulturalne", "Śląsk", "Metafora", "Przegląd
Artystyczno-Literacki", "Pomorze", "Literacka Polska", "Kalendarz Opolski", Poeta z urodzenia jest Kujawiakiem - z Kujawami związany silnie do dzisiaj. Obecne są one w wielu jego wierszach. [...] Pozostaje członkiem kujawskich stowarzyszeń naukowych i kulturalnych, w tym - Włocławskiego Towarzystwa Naukowego we Włocławku. Został odznaczony "Medalem za Zasługi dla Kultury Ciechocinka" O swoim nierozerwalnym związku z tym miastem, którego naddziad był w jego dziejach pierwszym wójtem [...] poeta powiedział: "Wychowałem się na Białych Domach - najstarszej, robotniczej dzielnicy Ciechocinka . Tutaj ukończyłem Liceum im. Stanisława Staszica, w którym kilka lat wcześniej przezywano mnie poetą, zanim do tej samej szkoły przyszli dwaj znani później twórcy Orientacji Poetyckiej "Hybrydy" - Edward Stachura i Janusz Żernicki (po latach autor recenzji moich Potarganych aniołów pt. Rekomendacja)" [...] W połowie lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia stał się Zygmunt Dmochowski opolaninem - na stałe zamieszkał z rodziną w Opolu. [...] (Józef Szczupał Posłowie do: Zygmunt Dmochowski Wybór wierszy, Kielce 2003)
O poezji Z. Dmochowskiego pisano w czeskiej krytyce literackiej: "Opera Slavica" (Slavisticke Rozhledy) 2007 XII, I. "Olomuncki Vieczernik" 2006 r. "Akord" (tłumaczenia i wiersze) "Revne pro Literaturu, Umeni a Zivot" Brno-Praha, rocnik XXVI, keten 2006 kc 25 (wiersze).
Zygmunt Dmochowski dotychczas opublikował: Zbiory wierszy Potargane anioły (1993, 1994), Żarna i ziarna (1994), Skaczące światło (1994), Jaskrawość przestrzeni (1995), Wezbrana rzeka (1997), Mgławice Koziorożca (1998), Nim umilknie ciepło(2000), Liryki opolskie (2007), Trzy poematy (Wyd. Tow. Słowaków w Polsce, Kraków 2009) Poematy Z księgi pogan (1995), Requiem Kujawskie (2001), Człowiek - szkice do portretu Powieść Płonąca sól (2002) Publikacje: "Wiadomości kulturalne" Listy do poety Janusza Żernickiego adresowane do nieba (Włocławek 2010) Antologia NKL Drogami znaczeń, str.29-34, 160 (Opole2008) Świąteczne przesłania (Kraków 2010)
W 2008 roku Zygmunt Dmochowski został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem "Zasłużony dla Kultury Polskiej. Przynależy do Związku Literatów Polskich
Harry DudaHarry Alfred Piotr Duda (ur. w 1944) – poeta i publicysta (debiuty w 1964), wydawca poetyckich książek autorów opolskich (ponad 60 tytułów wydanych w Opolu w latach 1989 – 2002 w Oficynie Literackiej „Wers”), współpracownik wielu redakcji, działacz społeczny (zwłaszcza w dziedzinie życia literacko-artystycznego, ochrony przyrody i upamiętnienia Zbrodni Katyńskiej). Członek Związku Literatów Polskich (i b. wieloletni prezes jego oddziału w Opolu), członek-założyciel Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego w Katowicach. Z wykształcenia nauczyciel-polonista. W latach 1968 – 1970, 1974 – 1991 oraz 1992 – 2008 pracownik oświaty. Nauczyciel dyplomowany, redaktor wydawnictw i czasopism oświatowych. Obecnie na emeryturze. Autor trzydziestu dziewięciu pozycji zwartych, w tym trzech jako współautor oraz trzech wyborów wierszy cudzych. Jego piśmienniczy dorobek rozproszony to ok. trzy tysiące adresów bibliograficznych (także w publikacjach zbiorowych). Przez siedemnaście lat współpracował z Polskim Radiem w Opolu (autor i współautor ok. tysiąca audycji radiowych). Jego monumentalne dzieło Jezus Chrystus. Poetycka wizja czterech Ewangelii o obj. ok. 10 tys. linijek w oktawach 13-zgłoskowcem (wyd. I Opole 1999, wyd. II Opole 2012) dedykowane było Papieżowi Janowi Pawłowi II na 2000-lecie chrześcijaństwa i przekazane Mu w Rzymie 22 XII 1999 r. H. Duda zajmuje się też ujęciami poetyckimi (wierszem) ksiąg Starego Testamentu. Przetłumaczył w ten sposób wszystkie księgi dydaktyczne (czyli mądrościowe) ST oraz księgę Genesis. Dotychczas opublikował wierszem: Psalmy Dawida (w sześciu zbiorach), Księgę Hioba, Pieśń nad pieśniami, Lamentacje Jeremiasza, Apokalipsę św. Jana. W latach 2011 – 2012 ukazały się ponadto jego zbiory poetyckie: Moje światy poprzednie i Umarli rzucają cienie. Jako współpracownik kapelana Rodzin Katyńskich i Pomordowanych na Wschodzie śp. ks. prałata prof. Zdzisława Aleksandra Jastrzębiec Peszkowskiego został m.in. autorem tekstu aktów erekcyjnych (i motta poetyckiego do nich) dla polskich cmentarzy wojennych w Katyniu i Miednoje (1995) oraz inskrypcji epitafijnych na płytach pokrywających poświęcone przez Papieża Jana Pawła II kamienie węgielne pod te cmentarze. Jest autorem trzech pozycji nt. Zbrodni Katyńskiej: Szlakiem zbrodni – Ostaszków, Twer, Miednoje (reportaż literacki), Opole 1994; Szlakiem zbrodni II. Opolanie w Sprawie Katyńskiej (reportaż lit., eseje, z przedmową ks. prałata Z. J. Peszkowskiego), Opole 1998; Odrąbani od pnia (wiersze, publikacja na 70-lecie Zbrodni Katyńskiej), Opole 2010. Zajmował się też popularyzacją nauki (ekologia i medycyna) – był wieloletnim współpracownikiem śp. prof. dra hab. med. Juliana Aleksandrowicza, z którym opublikował m. in. książkę U progu medycyny jutra (1988), wyróżnioną w XXVIII Konkursie na Twórczość Popularyzującą Naukę i Technikę. Obecnie zajmuje się też problematyką gerontologiczną [wielokrotny referent na konferencjach organizowanych przez Wyższą Szkołę Administracji i Zarządzania w Opolu i współautor materiałów pokonferencyjnych pod red. nauk. S. Rogali, patrz też H. Duda: Ucieczki od starości... W: Adam A. Zych (red. nauk.): Poznać, zrozumieć i zaakceptować starość. Łask 2012, s. 29 – 46]. Zdobywał liczne nagrody i wyróżnienia w konkursach literackich. Jego twórczość była przedmiotem czterech prac magisterskich i trzech prac licencjackich. Otrzymał: dwukrotnie Nagrodę Artystyczną Wojewody Opolskiego, Nagrodę Literacką im. Marka Jodłowskiego, Nagrodę Literacką Prezydenta Miasta Opola, Nagrodę Marszałka Województwa Opolskiego (za całokształt twórczości, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki katyńskiej), Nagrodę Artystyczną Friends of Art Association (Stow. Przyjaciół Sztuki) w Trenton, NJ (USA), Nagrodę im. Karola Miarki. Został dwukrotnie wyróżniony dyplomem papieskiego błogosławieństwa Papieża Jana Pawła II. Odznaczono go Medalem Komisji Narodowej (1999), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (2011), Medalem „Pro Memoria” (2011), Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2006) oraz wieloma innymi odznaczeniami resortowymi i stowarzyszeniowymi. Zasłużony Obywatel Miasta Opola, wyróżniony również odznaką „Za Zasługi dla Województwa Opolskiego”.
Witold HreczaniukZ wykształcenia historyk. W roku 1995 przystąpił do Klubu Ludzi Piszących w Prudniku oraz Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Opolu. Debiutował w 1971 r. Jego wiersze ukazywały się m.in. w kwartalniku "Wczoraj Dzisiaj Jutro", w "Panoramie Bialskiej" oraz "Tygodniku Prudnickim". Zasłużył się jako organizator plenerów poetyckich w Gostomii oraz Kawiarenki Poetyckiej w Białej. Jest członkiem Zarządu prudnickiego RSTK. Wiersze drukował w wydaniach zbiorowych i almanachach, takich jak: Smak soli, Ślady na ziemi (1966), Prostowanie świata (1998) Czas w słowach zatrzymany (2003), W poetyckim tyglu (2004), Wigilie słowa (Kraków 2007), Kolęda bezdomnego (Kraków 2010), Smyczkiem i słowem (Kraków 2010), Ilu przyjaciół pozostało w wierszach (Kraków 2010), Świąteczne przesłania (Kraków 2010) Antologia NKL Drogami znaczeń str. 41-44, 161 (Opole 2008)
Danuta KobyłeckaDanuta Kobyłecka ukończyła Akademię Medyczną Wydział Pielęgniarstwa we Wrocławiu oraz Wyższą Szkołę Pedagogiczną Wydział Wczesnej Edukacji Dziecka w Częstochowie. Pracowała jako nauczyciel pielęgniarstwa, następnie zajmowała się tworzeniem oświaty niepublicznej w Nysie. Debiutowała w 2005 r. Wiersze jej zostały zauważone w Konkursie na Amatorską Twórczość Artystyczną Namysłów 2005 (II miejsce) i w Ogólnopolskich Prezentacjach Twórczości Świdnik 2005 (wyróżnienie), a w roku 2006 w tymże konkursie II miejsce. Drukowała w następujących wydaniach zbiorowych: Godzina dwudziesta pierwsza trzydzieści siedem (Kraków 2005), XIII wybór wierszy (Ludzimierz 2005), Nowowieczne kalendarze (Jastrzębie Zdrój 2006), Kiedy gwar miasta cichnie (Nysa 2006), A duch wieje kędy chce (Lublin 2007), Ważne staje się wszystko (Kraków 2008) Poetycka dekada (Kraków 2010). Jest autorką zbioru poetyckiego Z szuflady (Krapkowice 2006). Tomik nominowany w 2007 r. do najpiękniejszej książki roku 2006 (Dział I Literatura piękna) PTWK Rec.: Debiut pań Kobyłeckich Pismo społeczno-kulturalne "Własnym głosem" nr 64 Warszawa 2006 Antologia NKL Drogami znaczeń, str. 45-48, 161 (Opole 2008)
Tłumaczenie wierszy na język czeski przez Frantiska Vsetickę publikacja w prasie Obcasnik Obce spisovatelu stredisko Ostrawa 2/ 2009
Dyplom Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za zasługi w upowszechnianiu kultury (2008)
Kontakt:danuta.kobylecka@po.pl
Krzysztof KonarskiUrodzony w 1950 roku pod znakiem Ryb. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, nauczyciel w Zespole Szkół Żeglugi Śródlądowej w Kędzierzynie-Koźlu. W latach 1970-1975 zastępca redaktora naczelnego jednodniówki studentów Opola "Bakałarz" i kierownik działu literackiego jednodniówki "Spójnik". Debiutował opowiadaniem, w styczniu 1972 roku, w miesięczniku "Opole", następnie wydał zbiór wierszy Imię skandowane krokami (Opole 1979). Utwory drukował w: "Opolu", "Trybunie Opolskiej", "Kwartalniku Nauczyciela Opolskiego", "Penetracjach Polonistycznych", "Głosie Nauczycielskim". Publikował również w wydaniach zbiorowych m.in. w antologii Debiuty poetyckie `79 (1980) i w almanachu Rysopis (Opole 1964). Jest laureatem kilku konkursów poetyckich i prozatorskich.
Tytuły autorskie: Poezja: Imię skandowane krokami (Opole 1979); Zbiory opowiadań: Czarny Tulipan i Trójząb Posejdona (Opole 1993), Cień wędrowca (Opole 2003); Eseje: Franz Kafka "Proces"(Kielce 1995), Impresje o historii Zespołu Szkół Żeglugi Śródlądowej w Kędzierzynie-Koźlu (1994). Antologia NKL Drogami znaczeń, str. 49-50, 145-151, 162 (Opole 2008)
Elżbieta Lisak-DudaElżbieta Lisak-Duda debiutowała na łamach "Radaru" w 1987 r. Autorka czterech tomików poetyckich Historia złotej rybki (1992), Wsłuchana w dotyk (1997), Dama z reklamówką (1998), Wieczory (2007). Pisze głównie poezję, ale także opowiadania, reportaże i felietony. Wiersze publikowała w kilkunastu almanachach oraz pismach literackich i prasie lokalnej. Utwory, zarówno poetyckie jak i opowiadania były czytane na antenie radiowej. Laureatka kilku konkursów poetyckich. Recenzje i omówienie twórczości drukowano w "Okolicach", "Głosie Nauczycielskim" i "Nowej Trybunie Opolskiej". Pełniła funkcję członka Rady Programowej Nauczycielskich Klubów Literackich, współredagując w tym okresie "Nauczycielski Głos Literacki" (dodatek do "Głosu Nauczycielskiego"). Z Opolszczyzną związana od 1965 r. Od dwóch lat współpracuje z radiem polonijnym w Seattle (USA), gdzie prezentuje "Listy z Polski". Należy do ZLP i Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego. W 1989 roku wyróżniona odznaką "Zasłużony Działacz Kultury". Antologia NKL Drogami znaczeń, str. 51-56, 162 (Opole 2008) Jubileusz 30-lecia pracy twórczej (Jesień Opolska 2010)
Janina ŁopuchJanina Łopuch pisząca, również pod pseudonimem Maria Herbutowa, urodziła się w Lubatowie nad Jeziorem Otmuchowskim. Jest nauczycielką, absolwentką Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Pracą związana z Nysą. Należy do Nyskiego Klubu Literackiego i Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Opolu. Debiutowała w 1985 r. na łamach tygodnika "Rzeczywistość".Wydała następujące tytuły autorskie: Nyskie arabeski (1994), Tęczowa dolina (2000), Fraszki figlaszki (2003), W cieniu rzymskiej fontanny (2006). Wiersze jej można znaleźć w licznych antologiach poetyckich, jak też w prasie ogólnopolskiej i regionalnej oraz w kalendarzu i przewodniku turystycznym po "polskim Carcassonne", czyli Paczkowie. Szczególnie sobie ceni fakt korespondencji z ks. Janem Twardowskim, którego poezji jest gorącą admiratorką. Duże znaczenie miała dla jej twórczości zachęta nyskiego poety Jerzego Kozarzewskiego, wsparcie dr Danieli Długosz Pency, Zbyszko Bednorza i budująca recenzja opolskiego dziennikarza Józefa Szczupała, jak i Józefa Spornego z Tucholi. Tak pisał wybitny literat Zbyszko Bednorz o wierszach zawartych w tomie Nyskie arabeski: "Poetka wypowiada się w sposób subtelny, językiem oszczędnym w trafnych skojarzeniach, często w metaforze odkrywczej i zaskakującej" J. Łopuch uprawia też prozę, w której zdobyła I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Pamiętniki w Przedborzu w 2000 roku. Zdobywała laury w wielu innych konkursach, jak np. "Bory słowem malowane" w Tucholi, a w swojej pracy pedagogicznej krzewiła piękno słowa włączając młodzież do konkursów recytatorskich. W uznaniu dla jej zasług została wyróżniona odznaką "Zasłużonego Działacza Ziemi Nyskiej" Antologia NKL Drogami znaczeń, str. 57-60, 162 (Opole 2008)
Na skrzydłach poezji (Nysa 2010) Juror w Międzygimnazjalnym Konkursie Poetyckim im. Zygmunta Stęczyńskiego Utwory satyryczne (Maria Herbutowa) »
Ewa Maj-SzczygielskaEwa Maj-Szczygielska pracuje jako fizjoterapeutka w Opolskim Centrum Rehabilitacji w Korfantowie. Mieszka w Niemodlinie. Debiutowała na łamach "Gazety dla Ciebie" w Nysie, w1993 r. Należy do RSTK woj. opolskiego z siedzibą w Nysie i do Konfraterni Poetów w Krakowie. Jest laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego w Częstochowie (1993). Wiersze publikowała w wydaniach zbiorowych m.in.: Róża urody (Nysa 1995), Ślady na ziemi (Nysa 1996), Prostowanie świata ((Nysa 1998), Niedokończone słowa (Jastrzębie Zdrój 1999), Schody do nieba (jastrzębie Zdrój 2000), Z wyobraźnią (Kraków 2000), Z wichru spłynie moja miłość" (Szczecin 2000), Przeciwko przemocy (Opole 2001), Drzewo dobrej nadziei (Szczecin 2001), Najbliżsi odchodzą w nasze wiersze ((Kraków 2002), Zatopione w bursztynie (Szczecin 2003), Słony smak piękna (Kraków 2003), Czas w słowach zatrzymany (Wrocław 2003), Za garść wierszy (Opole 2003), Ubieram wiersze płatkami róż (Szczecin 2004), Wiara, Nadzieja, Miłość (Kraków 2005), Godzina dwudziesta pierwsza trzydzieści siedem (Kraków 2005), Odnajdziemy się w muzyce (Kraków 2005), Tu się tylko gościem jest tam się do domu powraca (Kraków 2005), Z sercem (Kraków 2006), Święty Maksymilian Kolbe (Opole 2006), Wieczność nie ma kalendarza (Kraków 2006), Wigilie słowa (Kraków 2007), Kolęda bezdomnego (Kraków 2010), Smyczkiem i słowem (Kraków 2010), Ilu przyjaciół pozostało w wierszach (Kraków 2010), Świąteczne przesłania (Kraków 2010), Godność, Z uśmiechem, Słowo nie umiera (Kraków 2012), Antologia NKL Wiersze pachnące jedliną, str.17-22 (Opole 2011), Płyta CD Spojrzenia, strofy i struny – współautorstwo (Jasienica Dolna sierpień 2010) Wydała tomiki wierszy: Za drzwiami zdarzeń (Opole 1996); Na drugim brzegu tęczy (Opole 1998)
Antologia NKL Drogami znaczeń, str.61-66, 163 (Opole 2008) Fotografia poezji - poezja fotografii (Niemodlin - Opole 2008) współautorstwo albumu
Wiesław Malicki[1935 -2011]
Wiesiowi Malickiemu
Teresa Nietyksza Teresa Nietyksza debiutowała w Dodatku Kulturalno-Literackim "Nowej Wsi" nr 17, 18, w 1959 r. Debiut miał miejsce podczas studiów Urodzona na Podlasiu, tam spędziła pierwsze 8 lat życia. W 1945 r. rodzice przenoszą się w okolice Kalisza. Szkołę średnią kończy w kaliskim Liceum "Jagiellonek", następnie w latach 1956-60 studiuje w Krakowie. "W 1960 roku zamieszkałam w Opolu, gdzie wyszłam za mąż, za dziennikarza Zbigniewa Nietykszę, w mroźny, śnieżny, piękny dzień Teresa Nietyksza publikowała wiersze m.in. w: "Głosach znad Odry", "Kalendarzu Opolskim" (1966 - 2001), "Kwartalniku Nauczyciela Opolskiego", "Metaforze", "Awersie", "Najprościej ", "Literackim Głosie Nauczycielskim" oraz wiersze i aforyzmy w licznych pracach zbiorowych , jak również autorów indywidualnych. W tym: Erotyki. Piórem i piórkiem (Opole1990), Ogród różany Antologia Poetycka(1993), Aforyzmy o aforyzmach (1991), Czesława Glensk: Myśli pań niepospolitych (1992), Joachim Glensk: Wielka encyklopedia aforyzmów (1997), Aforystykon (1992), Szczęście w nieszczęściu (1998); Antologia poezji emigrantów (Floryda 2001), Za garść wierszy Almanach Opolskich Poetów (2003); Leon Popek: Cmentarz parafialny w Ostrówkach na Wołyniu(2005) , Wielka księga myśli polskiej (2005) Wigilie słowa( 2007), Oswajanie haiku (Wrocław 2007), Podróż (Wrocław 2009), Kolęda bezdomnego (Kraków 2010), Smyczkiem i słowem (Kraków 2010), Ilu przyjaciół pozostało w wierszach (Kraków 2010), Świat według haiku (Wrocław 2010), Świąteczne przesłania (Kraków 2010). Antologia NKL Drogami znaczeń, str. 73-76, 137-138, 152-155, 163 (Opole 2008) Wspólnota poezji (Kraków 2011), Świętość codzienna (Kraków 2011), Zabawy literackie (Wrocław 2011), Wiersze pachnące jedliną (Opole 2011), Godność (Kraków 2012), Poetka ma również na swoim koncie próby prozy (opowiadania); w druku ukazały się Romeo
Aforyzmy W: Ewa Glensk Joachim Glensk Od pierwszej miłości do grobowej deski (Opole 2011) s. 82, 125, 154, 185, 221, 252, 265
Tomiki autorskie: Cień z oczu (Opole 1991), Powietrzem i miłością (Opole 2004), Podróż Penelopy (Opole 2005), Sonety opolskie (Opole 2006), Lustro i czas (Opole 2009), Małe opowiadania (Opole 2011), Гадаю по ладони женской Wróżę z dłoni kobiecej Tłumaczenie wierszy Tatiany Olejnikowej (Opole 2012)
Inne: Wybór i przygotowanie do druku antologii NKL Drogami znaczeń (Opole 2008) Posłowie. A. Zamorska Dzika jabłoń (Wrocław 2010) Wojewódzki Konkurs Plastyczno-Literacki "Zwierzaki"(juror) Wybór i przygotowanie do druku antologii NKL Wiersze pachnące jedliną (Opole 2011)
Teresa Nietyksza jest członkiem Związku Literatów Polskich Oddział w Opolu.
Wojciech OssolińskiWojciech Ossoliński mieszka w Prudniku. Związany z RSTK (jest we władzach krajowych), pełni funkcję opiekuna grup poetyckich w Głuchołazach, jest aktywnym organizatorem spotkań literackich w Prudniku i realizatorem warsztatów literackich RSTK woj. opolskiego. Wiele czasu przeznacza na pracę Twórczego Koła Poetyckiego w Głuchołazach (grupa dzieci i młodzieży). Otrzymał Medal Honorowy im. Jakuba Wojciechowskiego za Zasługi dla Kultury Robotniczej nadany przez kapitułę RSTK Bydgoszcz 2003 r. oraz Nagrodę Marszałka Województwa Opolskiego za zajęcie I miejsca w konkursie poetyckim pn.."Krajobrazy słowa".
Tomiki autorskie: No właśnie (2000), I co dalej (2000), Zapiski człowieka pospolitego,(20001), Na skrawkach papieru (2003), Tulę się do słów (2003), Na krawędzi przyzwolenia (2005), Zamieć (2005), Podręcznik konserwacji wzruszeń (Kraków 2008).
Wydania zbiorowe: W. Ossoliński publikuje wiersze w almanachach i antologiach, jak np.: Dojrzewanie w miłości (Radom 1997), Asymetria słowa (Głuchołazy 1999), Ziemia Granitowych Krzyży II (wyd. czesko-polsko-niemieckie , Czechy 2003), Czas w słowach zatrzymany (Nysa 2003), Światłem będący zanurzeni w światłości (Kraków 2004), Tu się tylko gościem jest tam się do domu powraca (Kraków 2005), A duch wieje kędy chce (Lublin 2006), Przechowalnia uczuć (Kraków 2006), Wigilie słowa (Kraków 2010), Kolęda bezdomnego (Kraków 2010), Smyczkiem i słowem (Kraków 2010), Ilu przyjaciół pozostało w wierszach (Kraków 2010), Świąteczne przesłania (Kraków 2010). Antologia NKL Drogami znaczeń, str.77-80, 164 (Opole 2008)
Kontakt: Kom. 607301556
Andrzej Pałosz[1926 - 2011]
Harry Duda
POŻEGNANIE ANDRZEJA PAŁOSZA 27 CZERWCA 2011 R.
Żegnamy dziś człowieka, który dla wielu był przyjacielem i którego jakże wielu ludzi darzyło przyjaźnią. Do tego grona należałam i ja, a znaliśmy się lat blisko 48. Urodził się w Brzeżanach. Nigdy nie lubił dat, ale tym razem datę tę podam: w roku 1926. Pochodził z rodzin wielce patriotycznych. Jego do końca życia tęskniony Ojciec, Felicjan, jeden z pierwszych żołnierzy, którzy stanęli przy Marszałku Piłsudskim, a więc oficer legionowy, major dyplomowany, zawodowy wojskowy, obdarzony przy tym talentem malarskim, po klęsce wrześniowej 1939 r. znalazł się w hitlerowskiej niewoli, w oflagu w Murnau, gdzie spędził czas wojenny. Do Polski innej niż ją pamiętał i niebezpiecznej dla siebie nie chciał powrócić. Andrzeja, mimo wielu jego starań, władze w peerelowskich czasach na odwiedziny do ojca nie chciały wypuścić. Pozwolono mu pojechać dopiero wtedy, gdy ojciec zmarł, a i to pozwolono w takim trybie czasowym, że na pogrzeb nie mógł zdążyć i przyszło mu się jedynie pokłonić ojcowskiej mogile. Jego Matka, Anna, pochodziła z rodziny Ujejskich - tej, która wydała wcześniej poetę Kornela Ujejskiego, uznawanego w XIX w. za "ostatniego wajdelotę wielkiej poezji romantycznej". Po okupacji i zaznaniu - jak tysiące innych rodaków - losów tułaczych i konspiracyjnych, naznaczonych tragicznymi zdarzeniami w rodzinie, a zarazem ratowaniem przed śmiercią innych, Andrzej wraz z Matką osiedli w 1945 r. w Opolu, w skromnym domostwie na ówczesnych obrzeżach miasta. Andrzej próbował naprzód studiów medycznych w Krakowie, ale rychło znalazł się na polonistyce Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie czekały go głodne i chłodne lata studiowania - bez akademika, bez stypendium i jakichkolwiek stałych źródeł dochodu. A mimo to już wtedy ujawnił się jego instynkt społecznego działania: wybitnie się pod tym względem zapisał w historii studenckiego "Bratniaka", a także akademickiego duszpasterstwa, jak również w studenckich zespołach teatralnych i kabaretowych. W tamtym czasie debiutował literacko wierszami, głównie satyrycznymi, i poznał też osobiście wielu luminarzy literatury. Zapowiadał się znakomicie jako przyszły pracownik naukowy - proponowano mu asystenturę na Uniwersytecie, lecz on wolał wrócić do Opola. Po studiach związał się w Opolu z prasą minimalnie niezależną, jak się mogło wydawać i jaką w niewielkim stopniu była, którą przebiegle i osobliwie nazywano i katolicką, i "społecznie postępową". Podejmowała ona bowiem m.in. tematykę patriotyczną i śląską zarazem, co było dla Pałosza bardzo ważne. Andrzej ukochał śląską ziemię i jej ludzi. Może tym bardziej dlatego, że swą pierwszą, najbliższą Ojczyznę musiał zostawić na Wschodzie. Z wielką estymą, skrupulatnością, oddaniem i nawet poświęcaniem własnych skromnych środków finansowych śledził każdy ślad polskości tej ziemi, każdy jej dokument i każde ludzkie świadectwo. Znalazło to m.in. wyraz w zbieraniu materiałów i redagowaniu wielce znaczących tomów "Wspomnień Opolan" (przy udziale Kazimierza Malczewskiego) - czyli odchodzących już powoli z życia działaczy polsko-śląskich, ludzi spod znaku Rodła, jak ich nazywamy, a także powstańców śląskich. To Jego darzył ogromnym zaufaniem i przyjaźnią śp. Kazimierz Malczewski, pierwszy prezes niegdysiejszej Dzielnicy I Związku Polaków w Niemczech. To o Malczewskim Andrzej Pałosz po latach zostawił na łamach istniejącego wtedy "Kwartalnika Nauczyciela Opolskiego" serię tekstów biograficznych, zebranych następnie w książkę wydaną pod tytułem "Mała uliczka w Opolu". Tytuł nawiązywał do rzeczywiście małej uliczki noszącej Malczewskiego imię, jaka wiedzie od pl. św. Sebastiana do obecnej ulicy Osmańczyka (wcześniej Mondrzyka). Andrzej bywał z całym przekonaniem i świadomością ryzyka nieprawomyślny, najkrócej mówiąc. I lubił podobnie nieprawomyślnych. Toteż i jego, i mówiącego te słowa, którzy się zaprzyjaźnili, razem wyrzucono w połowie lat 60. ub. stulecia z owej tzw. społecznie postępowej prasy katolickiej i Stowarzyszenia "Pax". Gdyby mnie Andrzej wtedy nie wspierał, być może by Go nie wyrzucono - bez wypowiedzenia, nie bacząc na "jakieś tam" normy etyczne. Przy czym Andrzej znalazł się na bruku i bez środków do życia jako mężczyzna już dojrzały - i po 15. latach pracy. Natomiast mówiący te słowa był jeszcze młodzikiem i studentem, toteż kandydowanie do PAX-u i wyrzucenie stamtąd jedynie sporo go na cale życie nauczyło. Andrzej jednakowoż otrzymał tzw. wilczy bilet i nagle okazało się, że mimo iż w tamtym ustroju praca była "zaszczytnym prawem i obowiązkiem każdego obywatela", tej pracy dla Pałosza nie ma. Byli jednak życzliwi ludzie i przyjaciele. Imał się więc kilku różnych zajęć, raczej nieprzystawalnych do poziomu jego wiedzy i umiejętności. A z czasem, na tym tle, odkrył swoje drugie, obok pisarskiego, powołanie i pasję: pracę pedagogiczną. Lecz o tym za chwilę. Wspomnijmy, że zanim do tych dramatycznych okoliczności doszło, Andrzej Pałosz wydał w IW PAX zbiór poetycki pt. "Wierszami witam wiosnę", bardzo życzliwie odnotowany przez krytykę i wkrótce uhonorowany prestiżową wówczas nagrodą im. Włodzimierza Pietrzaka. Jako wyrzucony z PAX-u uznany został przez niektórych za bezbronnego przeciwnika. Jeden z członków ówczesnego opolskiego establishmentu szczególnie upatrzył sobie parcelę i domek zajmowany przez Pałosza i Jego Matkę. Chciał go po prostu zagarnąć, a lokatorów wysiedlić do innego mieszkania. Rozgorzała biurokratyczna walka na wszelkich szczeblach z ministerialnymi włącznie, zdarzały się nawet prowokacje na granicy fizycznej przemocy. Byłem przy tym z Andrzejem niemal na co dzień. Sprawę tak naprawdę rozwiązał Palec Boży: wysoko postawiony człowiek, zamierzający prawem kaduka uzyskać Andrzejowy dom, rozbił się i zabił w wypadku samochodowym. Jednak związany ze sprawą domu potężny wstrząs psychiczny - po wielu latach odezwał się u Andrzeja trwałą skazą na jego psychice. W pierwszej dekadzie lat 70. Pałosz odkrył w sobie, jak już wspomniałem, powołanie nauczycielskie, chociaż i wcześniej zdarzało mu się uczyć w seminariach duchownych. Prowadził tam niekiedy zajęcia fakultatywne związane z historią literatury polskiej. I aż do emerytury, a także jakiś czas potem, oddawał się pracy pedagogicznej w szkolnictwie średnim jako polonista, a zarazem wybitny organizator życia kulturalnego w szkołach, ostatnio w II LO im. Marii Konopnickiej w Opolu. Pod Jego kierunkiem przygotowywana młodzież zwoziła do szkoły trofea i tytuły zdobywane w licznych konkursach, przede wszystkim poetycko-recytatorskich. Był wielkim, niekłamanym, godnym podziwu, przyjacielem młodzieży. Młodzież to wiedziała, a nade wszystko czuła. Był do jej dyspozycji dosłownie w każdej sprawie, szkolnej i pozaszkolnej, a ona, młodzież, darzyła go 100-procentowym zaufaniem, czerpiąc przykład z Jego postawy moralnej, osobowości, rozległej wiedzy, jak również odwagi światopoglądu, o którym zaświadczał także publicznie, co się, oczywiście, w czasach realnego socjalizmu nie wszystkim mogło podobać, a stwarzało całkiem realne kłopoty. Serdeczne dowody tej sympatii i szacunku dla Andrzeja jako pedagoga, przede wszystkim w formie znaków najlepszej i stałej pamięci, otrzymywał od dorosłych już ludzi przez wszystkie następne lata, w miarę odchodzenia do samodzielnego życia kolejnych uczniowskich roczników. Zbliżał się koniec lat 70. Andrzej szczycił się swą dawną znajomością z Ks. Karolem Wojtyłą, wtedy już biskupem i kardynałem. I w tej chwili, nad mogiłą śp. Andrzeja, muszę to przywołać, ponieważ byłem tego świadkiem: Andrzej Pałosz jednoznacznie przewidział wybór Ks. kard. Karola Wojtyły na papieża. W czasie trwania konklawe wypowiedział do mnie zdanie: "Zobaczysz, zobaczysz, na papieża wybiorą Wojtyłę"- co zabrzmiało trochę egzotycznie, a przecież się sprawdziło. Pałosz oddawał się pracy literackiej i bardzo aktywnie uczestniczył w życiu środowiska literackiego. Podam tylko niektóre fakty. Wydał następne tomiki poezji: "Źródła narodzin" (Ossolineum 1981), "Znaleźć światło" (ZNP Opole 1989), "Nią stoi ziemia" (OL "Wers" 1992) i zbiory wierszy dla dzieci. Drukował liczne wiersze w almanachach i czasopismach. Zdobywał nagrody w konkursach poetyckich. Uczestniczył we wszystkich 20. "plenerach poetyckich" (głównie w parkach narodowych) organizowanych od roku 1973 i we wszystkich 20. "międzynarodowych najazdach poetów na Zamek Piastów Śl. w Brzegu". Był poetą nietuzinkowym i odległym od nachalnych mód literackich. Jego wiersze niosły w sobie światło i śpiew, pełne przesłań dobra i piękna. Niosły wartości - na przekór światu zaprzeczającemu wartościom i autorytetom, mamiącemu pozorem, błyskotką i zwyczajną tandetą. Pałosz miał ton własny, ton dobrze nastrojonego instrumentu, na którym dobrze gra się i radość, i zadumę, i smutek. Zarażony pasją ochrony przyrody przez wiele lat pracował też społecznie w opolskiej Lidze Ochrony Przyrody jako członek jej zarządu wojewódzkiego oraz Straży Ochrony Przyrody. Andrzej Pałosz to człowiek zawsze lojalnej przyjaźni, mądrej, dobrej biesiady, nietuzinkowej uczynności i często zaskakującej bezinteresowności. Nigdy nikomu nie odmawiał pomocy. Jeszcze jako młody (lub już dojrzały wiekiem) wzruszającym szacunkiem i dbałością darzył ludzi starych, bezradnych i bezbronnych. Nie pozostawał obojętny wobec zła - nie milczał, kiedy należało mówić, ale też nie mówił, kiedy należało milczeć. Jego zupełnie niebywały zmysł humoru (zachowany do końca życia), błyskotliwa inteligencja, literackie umiejętności i samorodny talent aktorski (i tu właściwie minął się z powołaniem), swoista, specyficzna fantazja w stylu iście Münchhausenowym, sprawiały, że był duszą każdego towarzystwa. Niekiedy dostarczał zebranym osobom ad hoc tworzonym teatrem jednego aktora wyjątkowych w swoim rodzaju zdarzeń i wrażeń, od których śmiech ścinał z nóg. Te doznania trwale pozostawały w pamięci każdego, kto się z nimi choćby raz zetknął. Płynęły lata, Andrzej wydawał się niezniszczalny. Lecz przyszło nieszczęście, początek wszelkiej dalszej katastrofy: zmarły Jego uwielbiane Żona Wandzia i Matka. To były dla Niego dwa tragiczne ciosy. Do tego postępujący wiek, liczne choroby i wypadki coraz bardziej dawały się we znaki. Blisko dwa lata temu całkowicie stracił zdolność samodzielnej egzystencji, a zarazem doznawał przewlekłych cierpień fizycznych. 22 czerwca zmarł w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym. Zaczynając niejako od końca, niech mi wolno będzie teraz podziękować, w imieniu własnym i grona przyjaciół Zmarłego, kierownictwu i personelowi ZO-L w Niemodlinie za naprawdę serdeczną i wyrozumiałą troskę, jaką obdarzali na co dzień śp. Andrzeja. Dziękuję za przychylność Panu Burmistrzowi Niemodlina Mirosławowi Stankiewiczowi, do którego gestii ów ZO-L należy. Dziękuję serdecznie Państwu Borzemskim z Korfantowa - z Panią Stanisławą Borzemską na czele - za jej i ich stałą uwagę dla stanu opresji życiowej naszego Przyjaciela i bliskość dla jego Osoby. Dziękuję na koniec wszystkim, niewymienionym z nazwiska, którzy w ostatnich latach życia Andrzeja świadczyli cokolwiek na jego rzecz jakąś cząstką siebie, swego czasu i uwagi. Przyjaciołom najbliższym, a jest ich już tylko garstka z całej drużyny, w tym Krystianowi Szafarczykowi, nie dziękuję, choć jest za co - i dawniej, i obecnie - bo już wcześniej śp. Andrzej nam za to wszystko podziękował przez sam fakt, że był z nami. Przyjacielu, Andrzejku, będzie nam Ciebie niewypowiedzianie brak. Spoczywaj w pokoju. Cześć Twej pamięci.
Roman RzucidłoRoman Rzucidło urodzony w Nysie w 1970 r., mieszka w Złotogłowicach k. Nysy. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego (filologia romańska). Wykonywał kilka różnych zawodów, m.in.: nauczyciela, dziennikarza, urzędnika państwowego. Obecnie jest rencistą. Debiutował w 1987 r. w "Życiu Literackim". Publikował wiersze w "Gazecie Opolskiej", "Konkretach", "Dobrym Życiu" oraz w almanachach.
Autorski zbiór wierszy: Nie było faktów (Wrocław 1992) Wydawnictwa zbiorowe: Róża urody (Nysa 1995), Ślady na ziemi (Nysa 1996), Czas w słowach zatrzymany (Nysa 2003), Wigilie słowa (Kraków 2007), Ważne staje się wszystko (Nysa 2008). Almanach pokonkursowy Gniewińskie pióro (2010) ( III miejsce w konkursie) Antologia Dowody na siebie str. 46-50 (Prudnik 2010) Antologia NKL Drogami znaczeń str. 87-90 , 166 (Opole 2008) O swojej poezji mówi: "Poezja jaką chciałbym tworzyć powinna być jakąś ciemną fuzją baroku i symbolizmu (w istocie wychowałem się na poezji francuskich symbolistów), połączeniem wielości sensów z nadmiarem i wymyślną sztucznością. I być może jest kilka utworów, którymi do tego oczekiwanego ideału udało mi się zbliżyć, zaś inne są odpryskami takiej podświadomej tendencji, którą dostrzegłem dopiero po kilkunastu latach pisania wierszy".
Ludmiła Małgorzata SobolewskaLudmiła Małgorzata Sobolewska (z domu Nietyksza) mieszka w Opolu. Jest absolwentką Uniwersytetu Opolskiego. Pracuje jako nauczyciel dyplomowany w szkole podstawowej i gimnazjum. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków - Polska Sztuka Użytkowa. Została laureatką Złotej Buławy w konkursie literackim Buława Hetmańska 2004 i Pucharu Prezesa ZG ZNP. Zdobyła również laury w konkursie "Natura moich okolic" i w konkursie organizowanym przez Towarzystwo im. Marii Konopnickiej w Górach Mokrych i innych. Wiersze publikowała w "Głosie Nauczycielskim", "Najprościej", "Nowym Biuletynie Szkolnym", "Echu Gmin" i innych czasopismach, jak również w wydaniach zbiorowych takich jak: Almanach Poetów Opolskich Za garść wierszy (Opole 2005) i Wigilie słowa (Kraków 2007), Kolęda bezdomnego (Kraków 2010), Świąteczne przesłania (Kraków 2010), Misterium papieru (Opole 2010), "Dziennik Polski" (grudzień 2010) Wierszowisko pod redakcją Józefa Barana, który tak napisał: "Nadesłane wiersze zatrzymują uwagę, są dobrze pomyślane, obrazowe, sugestywne, podobają mi się. Szczególnie takie utwory jak: Nadzieja, Jak wyładuje się energia Wszechświata, Odlot, Rozmowy, Odpływ. Są klarowne w formie, ale z ziarenkiem tajemnicy w środku, bez której liryka może istnieć jako piosenka, rymowanka, tekst, ale nie poezja."
Antologia NKL Drogami znaczeń str. 91-96, 156-158, 166 (Opole 2008)
Jest w zespole redakcyjnym opolskiego kwartalnika kulturalnego "Prowincja". Zainspirowała i prowadziła z ramienia NKL spotkania w opolskim Pub "Maska" (gdzie dawniej mieścił się Teatr 13 Rzędów Jerzego Grotowskiego) pod nazwą Bez maski w "Masce" i konkurs "O maskę Kaliope".
Ludmiła Małgorzata Sobolewska od maja 2008 r. pełni funkcję prezesa Nauczycielskiego Klubu Literackiego przy ZO ZNP w Opolu.
Wydała tomik wierszy: Okno (Opole 2006), Salsa solo (Opole 2010).
Inne: Koordynacja Krakowskiego Salonu poezji w Opolu Organizacja Wojewódzkiego Konkursu Plastyczno-Literackiego "Zwierzaki" (dla dzieci i młodzieży)
Tadeusz SoroczyńskiZmarł 18.05.2018 w Prężynce. Tadeusz Soroczyński urodzony w Busku nad Bugiem, od 1945 roku mieszka na Ślasku Opolskim. Z wykształcenia nauczyciel, z pasji animator kultury. Zasłużony działacz ruchu kulturalnego. Członek Związku Literatów Polskich. Wielokrotnie nagradzany i odznaczany za społeczną działalność kulturalną. Otrzymał m.in.: Honorową Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi, Honorowa Odznakę "Zasłużonemu Opolszczyźnie"; Jest trzykrotnym laureatem "Złotej Strzechy", dwukrotnie wyróżniony Nagrodą Literacką "Głosu Nauczycielskiego". Uhonorowany Nagrodą Artystyczną Wojewody Opolskiego i Nagrodą Marszałka Województwa Opolskiego za całokształt działalności kulturalnej (2000) oraz Nagrodą Literacką im. Marka Jodłowskiego za wartości artystycznego piękna i moralnego przesłania w 40-letnich dokonaniach poetyckich (2001). Debiutował wierszem w "Trybunie Opolskiej" (1961). Drukował swoje utwory w pismach społeczno-kulturalnych, literackich, almanachach i innych wydawnictwach zbiorowych.
Jest autorem tomików poezji: Fotografia poezji - poezja fotografii album, współautorstwo ( Niemodlin- Opole 2008) Antologia NKL Drogami znaczeń, str. 97-102, 167 (Opole 2008), Świąteczne przesłania (Kraków 2010)
O poezji mówi: Poezja nie powinna być dymną zasłoną wewnętrznego pejzażu, niepokojów i radości, lecz czystą pieśnią tego, co nas boli i raduje, szczerym zapisem falowania obecnego czasu, jego pęknięć i zagrożeń. Człowiek w tym tłumnym świecie, gęstym od różnych wydarzeń i dramatów, coraz bardziej czuje się samotny i sfrustrowany niebezpieczeństwami, jakie niesie cywilizacja.
Teodozja ŚwiderskaTeodozja Świderska (z domu Podsiadlik) – urodzona w Poraju. Mieszka w Opolu.
Agnieszka Tomczyszyn-HarasymowiczAgnieszka Tomczyszyn-Harasymowicz jest absolwentką Uniwersytetu Opolskiego (polonistyka, historia); pracuje jako nauczyciel polonista w gimnazjum w Głuchołazach. Wyróżniona odznaką Zasłużony Działacz Kultury. Debiutowała w studenckiej gazecie "Menu" w 1992 r. Jest laureatką licznych konkursów i nagród, takich jak: Nagroda Specjalna Marszałka Sejmiku Województwa Opolskiego w Kędzierzynie Koźlu 1999 r. Pierwsze miejsce zdobyła w: XVI Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim "Nasze wspólne sprawy wczoraj-dziś-jutro"w Radomiu (2002), konkursie poetyckim "Barwy ziemi naszej" (2003), XV Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim o "Laur Opina" w Ciechanowie (2003), XXXV Ogólnopolskim Konkursie Literackim o Rubinową Hortensję w Piotrkowie Trybunalskim (2005), XXV Międzynarodowym Konkursie Poezji w Wąglanach w kategorii "O złote gęsie pióro" i zdobycie tytułu Mistrza Polski w poezji (2006). Poza tym otrzymała Lirę Kujawską (2001), nagrodę specjalną posłanki na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Barbary Hyli-Makowskiej (Kobylnice 2003), nagrodę na najlepszy erotyk (Kobylniki 2003) i wiele innych wyróżnień.
Tomy autorskie: Gdyby tak miłość (Kraków 2000), Kobiety (Kraków 2004), gównazjum.pl 2011, Sublimacje 2013, Wiersze na kartki 2014
Wydawnictwa zbiorowe: Prostowanie świata (Kraków 1998), Asymetria słowa (Głuchołazy 1999), Krajobrazy słowa (Opole 2000, 2002), Człowiek-dobro-piekno (Siedlce 2002,2004), Paczków wieczne miasto (Paczków 2002), Zawsze Ty (Gniezno 2003), Czas w słowach zatrzymany (Wrocław 2003), Pokłosie XXXV Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego o "Rubinową Hortensję" Antologia NKL Drogami znaczeń str. 103-108, 167 (Opole 2008)
atomczyszyn@wodip.opole.pl, www.agnieszkaharasymowicz.manifo.com
 Karolina odeszła 8 września 2007 r. Zostały z nami Jej wiersze i serdeczna pamięć.
Karolina Turkiewicz-SuchanowskaKarolina Turkiewicz-Suchanowska - z wykształcenia polonistka - jest autorką trzech powieści: Gdzie palą bzy (Kraków 1992), Nie zdradziłam (Namysłów 1998), Nadzieja (Namysłów 1998). Ponadto drukiem ukazały się zbiory jej opowiadań: Będą palić się słowa (Kraków 1990), Opowiem ci miłość (Agencja Reklamowa Monika Korycka 1998), Samotność w zaułku psów (Warszawa 2002). Ale przede wszystkim jest poetką, która wydała do tej pory następujące zbiory wierszy: Moja jest cisza (Kluczbork 1978), Z cienia (Opole 1979), Przesłanie (Namysłów 1985), Mój widnokrąg (Opole 1988), Poza swój lęk (Opole 1989), Ja tylko powtarzam (Kraków 1991), Oczy Nefretete (Opole 1994) Wyprzedaż lęków (Kraków 1994), Cień lustra (Kraków 1994), Zaklęcia (Kraków 1997), Rok komety (Kraków 1997), Kardamon (Kraków 2001), Anioły, żywioły, komety (Opole 2004), Naucz mnie chodzić po wodzie (Opole 2007). Ponadto jej wiersze były zamieszczane w następujących almanachach: Almanach Młodych wydany przez "Iskry" w Warszawie, Spojrzenia i refleksje - ZNP Warszawa, kilkakrotnie w almanachach z okazji Najazdu Poetów na Zamek Piastów Śląskich w Brzegu, wielokrotnie w "Kalendarzu Opolskim", w almanachu Między granicą światów wydanym z okazji Noworudzkich Spotkań z Poezją i Godzina dwudziesta pierwsza trzydzieści siedem poświęconym Janowi Pawłowi II i wielu innych. Jej rozproszone utwory można spotkać w "Literackiej Polsce", "Metaforze", "Miesięczniku Literackim", Magazynie Artystyczno-Literackim"Gościniec Sztuki" oraz w bardzo wielu czasopismach. Karolina Turkiewicz -Suchanowska opatrzyła wstępem trzy kolejne almanachy Klubu Młodych Twórców, a także tomiki poezji: Małgorzaty Dobrowolskiej, Ewy Kacy, Krzysztofa Ogonowskiego, Darii Stopy, a przede wszystkim zamieściła swoje posłowie dwukrotnie w tomikach Teresy Nietykszy. Opracowała nadto wybór wierszy Rilkego Wiersze samotne i opatrzyła wstępem. Kilkakrotnie brała udział w konkursach poetyckich zdobywając nagrody, takich jak: "Miedziany Amor", "Dzban Czarnoleski" i innych. Wysokie nagrody zdobyła w konkursach prozatorskich im. Szaloma Asza, czy im. J. Szaniawskiego. Oprócz poezji K.T.S. zajmowała się i opiekowała Teatrem Amatorskim w Namysłowie (przez trzydzieści lat); sama także brała udział w konkursach Żywego Słowa im. Klemensiewicza zdobywając wyróżnienia i nagrody. Antologia NKL Drogami znaczeń str. 109-114 (Opole 2008)
Magdalena WiącekUrodziła się w 1985 roku w Opolu. Ukończyła studia magisterskie na kierunku pedagogika w Wyższej Szkole Zarządzania i Administracji w Opolu oraz studia podyplomowe Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa na Uniwersytecie Opolskim. W 2006 roku uhonorowano drukiem jej wiersz pt. „Anioł” w VI Ogólnopolskim konkursie poetyckim im. C.K. Norwida zorganizowanym przez Powiatową i Miejską Bibliotekę Publiczną im. H. Sienkiewicza w Pruszkowie. Jej wiersze drukowane są na łamach czasopisma „Różaniec” oraz w biuletynie „Rodziny Rodzin” w Warszawie. Ponadto pojawiły się w Almanachach Konfraterni Poetów w Krakowie, takich jak: „Wigilia słowa” -Kraków 2007, „Ile od siebie” -Kraków 2008, „Ojczyzny naszych serc” -Kraków 2009, „Kolęda bezdomnego” -Kraków 2010, „Smyczkiem i słowem” -Kraków 2010, „Ilu przyjaciół pozostało w wierszach” -Kraków 2010, „Świąteczne przesłania Konfraterni Poetów” -Kraków 2011, „Świętość codzienna” -Kraków 2011, „Wspólnota Poezji” -2011 oraz „Słowo nie umiera” –Kraków 2012, „Godność” -2012, „Z uśmiechem” –Kraków 2012. Uczestniczka Najazdów Poetyckich na Zamek Piastów Śląskich w Brzegu. W przygotowaniu jest jej autorski tomik pt. „Między słowami”.
Romana WięczaszekRomana Więczaszek jest absolwentką filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Mieszka w Brzegu, pracuje w szkole podstawowej. Należy do Stowarzyszenia Autorów Polskich o/Lewin Brzeski oraz do Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Opolu. Prowadzi Klub Literacki organizując w Ratuszu spotkania poetycko-muzyczne, na które zapraszani są poeci, muzycy, artyści. Współpracuje również z "Gazetą Brzeską". Redaguje m.in. stałą rubrykę "Brzeskie pióra", odnotowując wydarzenia kulturalne Brzegu i okolicy. Wiersze publikowała w "Nowym Biuletynie Szkolnym" (Opole 2006) i "Indeksie" (Opole 2007). Tomiki autorskie: Krąg (Opole 2007), Spacery wierszem (Kraków 2009)
Wydawnictwa zbiorowe: Kolęda bezdomnego (Kraków 2010), Smyczkiem i słowem (Kraków 2010), Ilu przyjaciół pozostało w wierszach (Kraków 2010), Świąteczne przesłania (Kraków 2010). Antologia NKL Drogami znaczeń str. 115-118, 169
Wiersze Romany Więczaszek można też znaleźć pod: www.gluszyca.com (głuszyckie wiersze);
Piotr ŻarczyńskiPiotr Żarczyński jest zasłużonym członkiem NKL, który pełnił funkcję prezesa Nauczycielskiego Klubu Literackiego przy ZO ZNP w Opolu, w latach 2000-2008. Należy do Stowarzyszenia Literacko Artystycznego w Krakowie i jest aktywnym członkiem Konfraterni Poetów w Krakowie. Z dwóch zawodów inżyniera budowlanego i nauczyciela uprawia ten ostatni. Mieszka i pracuje w Opolu. Jako poeta zadebiutował w Prezentacjach Klubu Autorskiego przy Wojewódzkim Domu Kultury w Opolu, w 1987 r. Drukował wiersze w "Słowie Powszechnym", "Literackim Głosie Nauczycielskim", jak też w licznych almanachach i antologiach. Zdobył m.in. Srebrną Buławę Hetmańską w konkursie literackim w Białymstoku, Puchar Starosty Wieluńskiego w Konkursie Jednego Wiersza, nagrodę w Konkursie im. J.I. Kraszewskiego w Białej Podlaskiej - Romanowie i wielu innych.
Jest autorem zbiorów poetyckich Skrzydła anioła (Kraków 1998) i Zaimki liryczne (Kraków 2009)
Wydawnictwa zbiorowe: Wigilie słowa (Kraków 2007), Kolęda bezdomnego (Kraków 2010), Smyczkiem i słowem (Kraków 2010), Ilu przyjaciół pozostało w wierszach (Kraków 2010), Świąteczne przesłania (Kraków 2010). Antologia NKL Drogami znaczeń str. 119-124, 169 (Opole 2008)
Anna ŻurawskaAnna Żurawska, urodziła się w Nałęczowie, tam też ukończyła Plastyczne Liceum Ogólnokształcące. Następnie studiowała w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracę magisterską obroniła na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Od wielu lat mieszka w Głuchołazach, gdzie pracuje w Ognisku Artystycznym oraz w gimnazjum. Debiutowała w 2001 roku zbiorkiem Mokra od łez świata w "Głuchołaskich Miniaturach Poetyckich". Wiersze drukowała również w almanachach m.in.: Asymetria słowa (Głuchołazy 1999), Czas w słowach zatrzymany (Nysa 2003), Kiedy gwar miasta cichnie (Nysa 2006), Wigilie słowa (Kraków 2007), Kolęda bezdomnego (Kraków 2010), Smyczkiem i słowem (Kraków 2010), Ilu przyjaciół pozostało w wierszach (Kraków 2010), Świąteczne przesłania (Kraków 2010). Antologia NKL Drogami znaczeń str. 125-130 (Opole 2008)
|
